Είναι αλήθεια ότι η απόφαση του προέδρου Κυριάκου Μητσοτάκη να εμπιστευτεί για τη θέση του κυβερνητικού εκπροσώπου την Αριστοτελία Πελώνη, ήταν υψηλού ρίσκου.

Ακόμα δεν πρόλαβε στεριώσει στην θέση της η κοπέλα και ήδη έχουν αρχίσει οι γκρίνιες από αρκετούς γαλάζιους βουλευτές οι οποίοι παραπονιούνται συνεχώς ότι με την Πελώνη δεν έχουν καταφέρει να ούτε κουβέντα. Βέβαια για κάθε νεοδημοκράτη η γκρίνια αποτελεί έναν τρόπο εκτόνωσης.

Θυμίζω ότι ακόμη και για τον Θεόδωρο Ρουσόπουλο που ήταν -κατά την άποψη πολλών- ο καλύτερος γαλάζιος κυβερνητικός εκπρόσωπος που πέρασε από την παράταξη, υπήρξαν διάφοροι καλοθελητές που ήθελαν να τον “φάνε”.

Πάντως σίγουρα στο Μαξίμου πρέπει να προσέξουν. Από την μία οι εκ των έσω διαδίδουν ότι η Πελώνη έχει την εμπειρία και δεν κάνει γκελ στον φακό. Από την άλλη αυτό που βλέπουμε εμείς είναι μια παρουσία η οποία μιλά βαριεστημένα σαν να κάνει αγγαρεία, ενώ στις τακτικές τις επαφές με δημοσιογράφους μεταφέρει ένα μόνιμο παράπονο για το πόσο κουρασμένη είναι η ίδια και για το πόσο δύσκολο είναι το εγχείρημα που έχει αναλάβει.

Προφανώς δεν γίνεται να ισχύουν και οι δύο απόψεις.